عاشورا

اهل عالم هنر خصلت عباس من است

عشق در سایۀ شخصیت عباس من است
منم آن یار امین حامی دین، اُم بنین

هرچه دارم همه از دولت عباس من است
همسرم شیر خدا و پسرانم همه شیر

شیر مردان وله از صولت عباس من است
در شب چاردهم ، ماه که پر نورتر است

عکسی از نیم رخ صورت عباس من است
هنر آن نیست که لب تشنه بمیری به کویر

هنر آن است که در طینت عباس من است
تشنه لب داخل دریا شد و عطشان برگشت

این همان قطره ای از همت عباس من است
غیرت الله علی بی بدل است ، اما گفت

بدل غیرت من غیرت عباس من است
نه فقط یثرب و شامات و نه ایران و عراق

کرده کاری همه جا صحبت عباس من است
هر کسی را نتوان باب حوائج گفتن

به حقیقت قسم این شهرت عباس من است
کوه ها شد متحیر به ثبات قدمش

سروها در عجب از قامت عباس من است
جثه اش گر چه ز شمشیر جفا کوچک شد

این بزرگی است، که از عزت عباس من است
قدرت آن نیست به یک حمله سپاهی بکشی

قدرت لَم یزلی قدرت عباس من است
یا علی گفت و امان نامه ز دشمن نگرفت

دین فروشی بری از ساحت عباس من است
هی نگویید چرا ام بنین پیر شده

سبب حالت من حالت عباس من است
دستهای پسرم گشته قلم در لب آب

صفحه سینه پر از محنت عباس من است
این شنیدم زده فریاد، غریبم مولا

غصه قلب حسین غربت عباس من است

استادکلامی زنجانی