نهج البلاغه
ترجمه بخشی از نامه 31 نهج البلاغه امیرالمؤمنین ارواحنافداه:
پسرم!
همانا تو را به ترس از خدا سفارش می‌کنم که پیوسته در فرمان او باشی،
و دلت را با یاد خدا زنده کنی،
و به ریسمان او چنگ زنی،
چه وسیله ای مطمئن تر از رابطه تو با خداست؟
اگر سر رشته آن را در دست گیری.
دلت را با اندرز نیکو زنده کن،
هوای نفس را با بی اعتنایی به حرام بمیران،
جان را با یقین نیرومند کن،
و با نور حکمت روشنائی بخش،
و با یاد مرگ آرام کن،
به نابودی از او اعتراف گیر،
و با بررسی تحولات ناگوار دنیا به او آگاهی بخش،
و از دگرگونی روزگار،
و زشتی‌های گردش شب و روز او را بترسان،
تاریخ گذشتگان را بر او بنما،
و آنچه که بر سر پیشینیان آمده است به یادش آور.
در دیار و آثار ویران رفتگان گردش کن،
و بیندیش که آنها چه کردند؟
از کجا کوچ کرده، و در کجا فرود آمدند؟
از جمع دوستان جدا شده و به دیار غربت سفر کردند،
گویا زمانی نمی گذرد که تو هم یکی از آنانی!
پس جایگاه آینده را آباد کن،
آخرت را به دنیا مفروش،
و آنچه نمی دانی مگو،
و آنچه بر تو لازم نیست بر زبان نیاور،
و در جادّه ای که از گمراهی آن می‌ترسی قدم مگذار،
زیرا خودداری به هنگام سرگردانی و گمراهی،
بهتر از سقوط در تباهی هاست.