عاشورا

◀️"من” و “تن”

?رابطه ی امام با هستی،مثل رابطه ی “من” و “تن” یا روح و جسد است؛که در آن،اصالت با “من” است و “من” تمام کارها را انجام می دهد.

?اگر “تن” هم حرکتی دارد،به اراده و نیروی “من” یا همان نفس ناطقه است؛همان “من” که همه آن را در رابطه با خود می شناسند.

?"تن” ،جوارح،قوا و ابعاد گوناگونی دارد؛ولی همه ی آن ها قائم به قیّومیت “من” یا همان نفس هستند.

?حال اگر انسان،"تن” را صرف نظر از “من” بشناسد چه می شود؟چند صباحی شاداب است و بعد همه چیز را از دست می دهد.چه می ماند؟هیچ؛یک بدن مرده!

?اما “من” چون به اصل،وصل است،فیض وجود را می گیرد و به “تن” می دهد.

?جریان امام با ما و تمام هستی،مانند رابطه ی “من” و “تن” است.

?بقا و دوام هستی به اذن پروردگار ،قائم به قیّومیّت امام است.” و اَقَمتَه لَنا قَواماََ وَ مَعاذاََ”

?این است که معصومین می فرمایند:"هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد،به مرگ جاهلیت مرده است.”