عاشورا

​‍ #علامه_حسن_زاده_آملی

?اينها كه مى ‏خوانيم عرفان نظرى است. خواندن درس طب چيزى است، اما عملى ‏اش چيز ديگر است. آن دانستن فرمول و قواعد و فرا گرفتن حرفى است، و اجرا كردن در مقام عمل حرفى است ديگر. عرفان عملى ورزيده شدن و ورزش كردن و پياده كردن در متن ذات خود، و چشيدن و يافتن است، غير از عرفان نظرى كه آگاهى به مفاهيم اسماء و عبارات بوده و دانايى مفهومى است و غير از آن دارايى حقيقى است.
خداوند ، إن شاءالله، شما را مؤيد بدارد، جانى پيدا كنيد كه اگر كتاب و اصطلاح و الفاظ را كنار بگذاريد زبان حال شما اين بوده باشد :
من آنچه خواندم همه از ياد من برفت

الا حديث دوست كه تكرار مى‏ كنم‏
?يك وجود قرآنى و يك انسان الهى شويد و بچشيد و بياييد و برسيد كه :
ايام خوش آن بود كه با دوست به سر شد

باقى همه بى ‏حاصلى و بى ‏خبرى بود
?اگر چنانچه اين كتاب‏ها و درس و بحث آدم را براى ابدش درست نسازد اين تلاش‏ ها بى ‏فايده است. تأمل در اَبد بفرماييد , ابد، يعنى هستيم كه هستيم . داريم خودمان را در اين مقطع زمان و در اين نشأه، كه مزرعه است، براى ابد مى ‏سازيم : «اقرء و ارق» خداوند، إن شاءالله، سر شما را به اسرار ولايت نورانى بفرمايد و ما هم در اين دعاى خير با شما شريك بوده باشيم.
?منبع : شرح فارسی اسفار اربعه ، ج ۳ ، ص ۴۳