عدم معرفت امام از غدیر آغاز شد
?
پیامبر از دنیا رفت و عده ای در خانه ی ایشان نماز خواندند و عده ای در سقیفه!اما نماز کدام قبول بود؟کدام در جاهلیت نماز خواندند و کدام در اسلام؟
?رسید به امام حسن علیه السلام.مسلمانانِ نمازخوانِ دو آتیشه،آن حضرت را شهید کردند و تابوتش را تیرباران کردند!هیچ کدام هم برای نماز خواندن بر سر پیکر شریفش حاضر نشدند؛در حالی که مسلمان بودند و نماز می خواندند.اما نمازشان نماز جاهلیت بود!
?پس از آن با امام حسین علیه السلام بیعت کردند.امام حج را تبدیل به اِفراد کرد و رفت؛ ولی آنان به حج خود ادامه دادند.حجِّشان حجِّ جاهلیت بود…
?این جریان ادامه یافت تا آنکه به نام پسر عمّ،حضرت امام رضا علیه السلام را خلیفه کردند و در کاخ نشاندند و مجالس مناظره با علمای یهود و نصارا برایش گذاشتند؛ولی تمام اینها بر اساس حکم جاهلیت بود و آنان امام را به شناخت سقیفه ای می شناختند؛ولی به شناخت #باطنی و#وجودی به عنوان خلیفه ی خدا،هرگز!
?بر اساس غدیر،هدف خداوند از دین،نه فقط جعل احکام و اخلاق و اعتقادات،بلکه نمایش #انسان_کامل بود.از این رو انتظار و توقع او از مسلمانان،تَوَلّای انسان کامل ولایت پذیری در محور اوست
?خداوند این حقیقت را نشان داد؛ولی نا اَهلان سریعا پرده بر چهره ی زیبای نورانیت امام علی علیه السلام پرده انداختند
?خواست در امام حسن علیه السلام نشان دهد،پرده انداختند.در حسین هم؛و به همین ترتیب تا امام حسن عسکری علیه السلام
?البته در درون خود پرده انداختند. نه در خارج؛و در خارج فقط توانستند جسم ائمه را از بین ببرند.تا اینکه فقط آخرین حجت ماند