عاشورا

?زندگی مهدوی در سایه ی دعای عهد?

?‌۴. مُجَرِّداً قَناتی؛ نیزه‌ام آماده باشد.?

◀️در حقیقت، آنچه که دعا کننده در این فراز طلب می‌کند، این است که وقتی از قبر بیرون می‌آید، تمام آثار انتظار در ظاهرش مشهود باشد و این مسئله برای حیات مهدوی شایسته و لازم است.

◀️منتظر قیام قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف، آن قدر آمادگی دارد که به محض بیرون آمدن از قبر، برای خدمت رسانی به مولایش آماده است.

◀️او می‌خواهد لحظه خروج از قبر، شمشیرش کشیده و نیزه اش آماده باشد. مگر بیرون آوردن شمشیر از غلاف یا آماده کردن نیزه چقدر زمان می‌برد که منتظر حاضر نیست برای خدمت رسانی به حضرت، به اندازه این مدت کوتاه هم معطل شود، و ذره ای مسامحه را جایز نمی داند؟

◀️او می‌خواهد هنگام رجعتش، آماده آماده باشد، و در کوتاه ترین زمان به تکلیفش عمل کند و این، حقیقت انتظار است.

?۵. مُلَبِّیاًدَعْوَةَ الدّاعی؛ لبیک گویان دعوتش باشم.?

◀️این عبارت، حاکی از این است که منتظر، آماده لبیک گویی و پیام رسانی است، و حاضر و توانمند است که اجابت دعوتش را به دورترین نقاط عالم اعلام کند؛ زیرا پیام امام مطابق با فطرت‌ها است و برای همه کس گویاست. بیانش به گونه ای است که برای همه قابل درک است؛ چه شهری و چه روستایی، چه افراد متمدن و چه کسانی که دور از تمدن زندگی می‌کنند.

◀️ منتظر در عین حال، پاسخ گوی دعوت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است؛ تلبیه ای فراگیر دارد و هر جا باشد، اجابت دعوتش را به گوش همگان می‌رساند.

?۶. فِی الْحاضِرِ وَ الْبادی؛ در شهر و روستا. ?

◀️این فراز بیان می‌کند برای منتظر، شهر و روستا فرقی نمی کند؛ هر جا ولی خدا می‌خواهد، همانجا لبیک گو است و در برابر همه، خود را مسئول می‌داند و برای خدمت، خود را محدود به مکانی نمی کند. او می‌داند که باید در راستای انجام مسئولیتش در هر جای عالم ایفای نقش کند و تحت امر امامش به مبارزه با دشمنان بپردازد.

#دعای_عهد
#استاد_قرائتی