عاشورا

?۳. عَهْداً و عقداً و بیعةً.?

?ای امام زمان ما با تو عهد می‌بندیم؛ بالاتر از عهد، با تو گره می‌خوریم؛ بالاتر از گره، با تو بیعت می‌کنیم که هر چه که تو گفتی ما همان طور باشیم.

?گویی عهد، حداقل است و عقد، حد متوسط و بیعت، حد کامل ارتباط با امام است.

?علاقه در این دعا رو به رشداست؛ زیرا ابتدا می‌گوید: من با تو عهد می‌بندم؛ بالاتر از آن با تو گره می‌خورم و بالاتر از آن با تو بیعت می‌کنم.

?دو نفر ممکن است با هم عهد ببندند و وعده داشته باشند؛ اما به هم گره نخورند. «عقد» یعنی گره. ممکن است عهد باشد، عقد هم باشد؛ اما تسلیم نباشد.

?می‌گوید: «وَ بَیعَةً»، یعنی تسلیم است. «عهداً» تعهد با حضرت مهدی، «عقداً» عقد با امام زمان، «وَ بَیْعَةً» بیعت با او است.

?۴. لَهُ فی عُنُقی؛ برای آن حضرت در گردنم. ?

?علاقه در این دعا حتمی است؛ زیرا می‌گوید: این علاقه به گردن من است.

?چقدر خوب است که این علاقه تابلو شود! می‌گوید: «فِی رَقَبَتِی» یعنی به گردن من. ممکن است کسی علاقه داشته باشد،ولی افتخار نکند.

?۵. لا اَحُولُ عَنْها؛ که هرگز از آن سرنپیچم.?

?این فراز و جمله بعد، نشان ثبات قدم منتظر است.

?یکی از شاخصه‌های زندگی مهدوی، ایستادگی در مسیر حق و استواری بر صراط مستقیم در حوادث، جریانات و بروز فتنه هاست.

?۶. وَ لا اَزُولُ اَبَداً؛ و هرگز دست نکشم.?

?«حول» به معنای تغییر و تبدیل و «زوال» هم به معنای زائل شدن و از بین رفتن است.

?این عبارت به این معناست که من در عهد و پیمان با امام زمانم، نه دچار دگرگونی می‌شوم که از درون تغییر کنم و نه به سبب سختی‌ها و شرایط بیرونی، سست می‌شوم و از حرکت باز می‌ایستم. همواره در این مسیر، ثابت و استوار باقی می‌مانم و دست از عهدم بر نمی دارم؛ زیرا وفای به عهد، از ویژگی‌های مؤمنان است.

#استاد_قرائتی
#دعای_عهد