عاشورا

​هل اليك يا ابن احمد سبيل فتلقى  

اى پسر رسول خدا (ص)

 آيا بسوى تو راه ملاقاتى هست كه بحضورت تشرف حاصل شود. 

البته غيبت امام زمان عليه السلام بمعنى اين است كه او خود را بكسى معرفى نمى كند و كسى هم او را نمی شناسد نه اينكه او در مكانى محبوس باشد، پس رؤ يت آن بزرگوار در زمان غيبت امر غير ممكنى نيست، و ممكن است واقع شود، و چه بسا اشخاصى كه در زمان غيبت بملاقات آن بزرگوار مشرف شده باشند و او را ديده باشند.  

صدوق در كتاب كمال الدين، و مجلسى در مجلد ۱۳ بحار الانوار، و حاجى نورى در كتاب نجم الثاقب بابى را بدان اختصاص داده اند ،

پس رسيدن به اين مقصود و تشرف بملاقات آن حضرت در اين زمان هم ميسور و ممكن است، و می توان بوسيله ايمان و عمل و تقوى تام و كامل و تهذيب نفس از اخلاق رذيله و صفات ذميمه باين سعادت نائل آمد.  

و راه رسيدن باين سعادت در مرحله اول انجام اعمال صالحه از دستورت واجبه و اءداى مستحبات و ترك محرمات است، از تاءمل در  

داستان آنانكه به لقاى آن بزرگوار تشرف حاصل كردند استفاده ميشود كه مداومت بر اعمال خير و عبادات شرعى و سعى و كوشش در انجام دستورات اسلامى و تضرع و زارى و مساءلت از حضرت بارى عز اسمه يك نوع وسيله ايست براى ملاقات آن بزرگوار.  

زيرا از تهذيب نفس و انجام وظيفه دينى اثر عظيمى در نفس پيدا ميشود و رسول خدا فرمودند:

من اخلص لله اربعين صباحا فجر الله ينابيع الحكمة من قلبه على لسانه . 

يعنى هر كه چهل روز كار و عمل خود را خالص براى خدا گرداند خداوند متعال چشمه هاى حكمت را از دل او بر زبانش جارى سازد.  
و در اين باره دعائى هم در كتب ادعيه از جمله در كتاب مفاتيح الجنان مرحوم محدث قمى نقل شده كه خواندن آن بعد از نماز صبح بعنوان تعقيب وارد شده و آن دعا صدرش اين است 
اللهم بلغ مولاى صاحب الزمان صلوات الله عليه.