عاشورا

​?دنياى امروز، دنياى تشكيلات است?
 قم/ ۷ مهر ۱۳۴۴
امام موسی صدر:
روزگارى، در صدها سال پيش از اين، همه چيز در دنيا به صورت فردى بود. دولتش ديكتاتورى بود، استبداد بود، فردى بود؛ تجارتش بر اساس معاملات فردى بود؛ يك ‏نفر يك‏ نفر تاجر بودند؛ دخل و خرجش را هر كس خود تنظيم مى‏ كرد؛ همه چيز در دنيا صورت فردى داشت: زراعتش، تجارتش، درس‏ خواندنش، دولتش، سياستش، روزنامه‏اش و همه چيز به شكل فردى بود. در آن زمان، اگر ما، يعنى قواى دينى و راهنمايان اخلاقىِ بشر، به صورت فردى فعاليت مى ‏كرديم، تا حدودى معقول و موجّه بود. عيبى نداشت. براى اينكه ما هم هم‏آهنگ با همه بوديم. يكى در مقابل يكى. آنها تنها بودند، ما هم تنها بوديم. اما امروز همه چيز به صورت دسته ‏جمعى و سازمان ‏يافته درآمده است: دولتها تشكّلها و سازمانها دارند؛ تجارت به صورت شركتهاى وسيع و محيّر العقول درآمده؛ تبليغاتْ مؤسساتِ وسيعى دارد؛ مطبوعاتْ مشى واحد اتخاذ كرده ‏اند؛ سياستمدارانْ احزاب را به وجود آورده ‏اند؛ فلاحت و كشاورزى مكانيزه شده و در قالب شركتها درآمده است. در اين دنياى سازمانى، اگر ما باز بخواهيم تك‏رَوى كنيم، به نظر من، نهايتِ سادگى است.
ما اگر امروز عملِ دسته ‏جمعى نداشته باشيم كلاهمان پسِ معركه است. كه هست! براى اين‏كه همه چيز منظم و تشكيلاتى و سازمانى است. شما جايى نشان دهيد كه تنها پيش بروند، بى سازمان راه بروند، بى ‏تشكيلات پيش بروند، يا تك‏روى كنند. نمى ‏توانيد پيدا كنيد.
جامعه امروز همه چيزش مؤسساتى، سازمانى و تشكيلاتى است و اگر ما بخواهيم بى ‏سازمان و بى ‏تشكيلات فعاليت كنيم موفق نخواهيم شد.
حالا اگر اين مطلب را پذيرفتيد كه چه بهتر. اگر هم نپذيرفتيد، به پنجاه سال پيش تا حالا مى ‏ماند(دقت شود که سخنراني در سال ۴۴ ايراد شده است ) كه همه ‏مان خُرد شديم، له شديم، قوايمان تلف شد، هركس به راه خودش رفت، هر كس با ديگرى تضارب و تزاحم داشت و مشكلات بي شمارى پيش آمد. نتيجه هم اين شد كه ديگران هزاران فرسنگ از ما پيش افتاده و رفته‏ اند، اما ما هنوز همين جا هستيم و باز هم مى‏ مانيم. ميل خودتان است. مى‏ خواهيد بپذيريد، نمى ‏خواهيد هم نپذيريد…
???????