عاشورا

در مدح دوازدهمین اختر امامت
null
سحر از دامن نرجس، برآمد نوگلی زیبا
گلی کز بوی دلجویش، جهان پیر شد برنا
زهی سروی که الطافش، فکنده سایه بر عالم
زهی صبحی که انفاسش، دمیده روح در اعضا
سپیده دم ز دریای کرم برخواست امواجی
که عالم غرق رحمت شد، از آن مواج روح افزا
به صبح نیمه شعبان تجلّی کرد خورشیدی
که از نور جبینش شد، منوّر دیده زهرا
چه مولودی که همتایش ندیده دیده گردون
چه فرزندی که مانندش، نزاده مادر دنیا
به صولت تالی حیدر، به صورت شبه پیغمبر
به سیرت مظهر داور، ولیّ والی والا
قدم در عرصه عالم، نهاده پاک فرزندش
که چِشم آفرینش شد، ز نورش روشن و بینا
به پاس مقدم او شد، مزیّن عالم پائین
ز نور طلعت او شد، منوّر عالم بالا
چو گیرد پرچم (انّا فتحنا)، در کف قدرت
لوای نصرت افرازد، بر این نُه گنبد خضراء
شها چشم انتظاران را، ز هجران جان به لب آمد
بتاب ای کوکب رحمت، بر افکن پرده از سیما
تو گر عارض بر افروزی، جهان شود روشن
تو گر قامت برافرازی، قیامت ها شود برپا
تو گر لشگر برانگیزی، سپاه کفر بُگریزد
تو گر از جای برخیزی، نشیند فتنه و غوغا
بیا ای کشتی رحمت، که دریا گشت طوفانی
چو کشتیبان توئی، ما را چه غم از جنبش دریا
خوش آن روزی که برخیزد، ز کعبه بانگ جاء الحقّ
خوش آن روزی که برگیرد، حجاب از چهره زیبا [1].
پاورقی
[1] اشعار از شاعر محترم: مرحوم دکتر قاسم رسا «ره».

برنامه چهل داستان از امام زمان را از بازار دریافت کنید

https://cafebazaar.ir/app/ir.sadegh.ketab21/?l=fa

سفارش علی ( ع ) به عباس ( ع ) در واقعه کربلا علامه شیخ عبدالحسین حلی در النقد النزیه ( جلد 1 ، صفحه 100 ) از فخرالذاکرین ، عالم بزرگوار ، شیخ میرزا هادی خراسانی نجفی ، نقل می کند که گوید : امیرالمؤ منین ( ع ) حضرت عباس ( ع ) را فرا خواند و به سینه چسبانید و چشمانش را بوسید و از او عهد گرفت که چون در کربلا بر آب دست یافت ، تا برادرش حسین تشنه است ، قطره ای از آن را ننوشد ، و این که ارباب مقاتل گویند حضرت عباس ( ع ) در شریعه فرات آب را نخورد و آن را ریخت به سبب اطاعت از سفارش پدرش علی مرتضی ( ع ) بوده است . ( 22 ) ( 23 )

برنامه چهارصد داستان از مصایب امام علی را از بازار دریافت کنید

https://cafebazaar.ir/app/ir.sadegh.ketab5/?l=fa

امداد امام زمان‌علیه السلام و حفظ ایران‌

مرحوم حجّة الاسلام آقای مجد، پدر مرحوم حجّة الاسلام شیخ مرتضی زاهد تهرانی در سفرنامه خود، کرامتی‌از امام زمان‌علیه السلام نقل می‌کند که حاصل آن چنین است: شیخ عبیداء که یکی از اشرار کُرد در زمان سلطنت ناصرالدین شاه بود با شصت هزار نفر سوار، سر به طغیان برداشت و به هر کجا می‌رسید همه را قتل عام می‌کرد، یک شب، ساعت چهار از شب گذشته، مرحوم وقایع‌نگار پیشخدمتش آقا شیخ علی را نزد من فرستاد که با عجله پیش او بروم. من هم خدمت او رفته و دیدم که نشسته و دو سه نامه باز شده در پیش روی دارد و همین‌طور مدام بر روی زانوی خود می‌زند و گریه می‌کند.
تا بنده وارد شده و سلام کردم صدای آن پیرمرد بلند شد که فلانی مَردِکه آمد، گفتم: مَردِکه کیست؟ گفت: بیا ببین آقا میرزا داوود از تبریز نوشته است که در تبریز سر کوچه‌ها را سدّبندی کرده‌اند و شیخ عبیداء، مردم میاندوآب را قتل عام کرده و با شصت هزار سوار و تفنگ‌های مارتین که از فاصله دو فرسخی هدف را می‌زنند، قصد دارد که تهران را تصرف کند، او بچه‌های کوچک را به هوا پرتاب کرده و سپس با شمشیر به دو نیم می‌کند. شیخ عبیداء در کمال خاطرجمعی گفته است: روز جمعه وارد تهران می‌شوم و در تکیه دولت نماز جمعه می‌خوانم و بر تخت خواهم نشست. اگر چنین شود تکلیف ما چیست؟ ما باید چه کار کنیم؟
گفتم: جواب جنابعالی دو کلمه آرامش بخش است و آن این‌است که آیا جنابعالی اعتقاد به امام زمان دارید یا خیر؟ گفت: لعنت خدا بر منکر امام زمان. گفتم: پس خاطرت جمع باشد که آن آقا خودش در چنین مواردی اسلام و دین و مذهب را حفظ می‌کند، زیرا او در همه عالم امکان متصرّف است. گفت: شما شب را با اطمینان خاطر می‌خوابی؟ گفتم: بلی، کسی که چنین صاحب و حافظی داشته باشد چرا آسوده‌خاطر نخوابد؟!
آن شب گذشت، تا آن‌که سپاهی از تهران با سه هزار نفر مأمور شده و به شتاب تمام به سوی شیخ مذکور حرکت کردند. یک هفته بیشتر نگذشته بود که خبر فرار کردن شیخ عبیداء رسید.
مرحوم وقایع‌نگار کسی را به نزد من فرستاد. پیش او رفته و دیدم جمعی از رجال دولت در آن‌جا جمع هستند. شخص فربه، چاق، خوشرو و خوش مویی را در آن‌جا دیدم که در مجلس نشسته و لباس نظامی با درجه‌هایی از طلا و نشان‌های بسیار بر تن دارد، سلام کردم. وقایع‌نگار گفت: بر منکر امام زمان لعنت، سرکار سردار خودت کیفیت جنگ و فتح و فرار شیخ عبیداء را برای فلانی بیان فرما. بر من معلوم شد که آن جوان از لشکر شیخ عبیداء و برادر حمزه، سپهسالار لشکر شیخ عبیداء می‌باشد.
سردار مذکور می‌گفت: وقتی شیپور جنگ زده شد دیدیم که سپاه سه هزار نفری لشکر ایمان در مقابل سپاه شصت هزار نفری ما یک لقمه بیش نیست، پیش خود گفتیم: به یک حمله همه را خواهیم کشت. ناگهان دیدیم سوار سفیدپوشی در میان سواران شما ایستاده و بر هر سمتی که اشاره می‌کند، سوارهای ما مثل برگ درخت به زمین می‌ریزند و کشته می‌شوند. با این کیفیت حساب کردیم که اگر نیم ساعت دیگر به جنگ ادامه دهیم یک نفر از ما باقی نمی‌ماند، این بود که باقیمانده لشکر همراه شیخ عبیداء پا به فرار گذاشتند و من به سوی تهران آمده و شیعه و پناهنده به دولت این ملّت گشتم.

روزنه هایی از عالم غیب 

خدايا بيامرز گناهاني را كه . . .
در دعاي كميل آمده است : اللهم اغفر لي الذنوب التي تهتك العصم ، اللهم اغفر لي الذنوب التي تنزل النقم ، اللهم اغفر لي التي تغير النعم ، اللهم اغفر لي الذنوب التي تحبس الدعاء ، اللهم اغفر لي الذنوب التي تنزل البلاء ؛ (123) خدايا ! بيامرز مرا از گناهاني كه پرده هاي عصمت را مي درد . خدايا ! بيامرز مرا از گناهاني كه عقوبت ها را نازل مي كند . خدايا ! بيامرز مرا از گناهاني كه نعمت ها را مي برد . خدايا ! بيامرز از گناهاني كه دعا را حبس مي كند . خدايا ! بيامرز مرا از گناهاني كه بلاء را فرود مي آورد .

​‍ ??

گفتم: دارم میرم #کربلا…

گفت: کربلا؟! این همه فقیر توی این مملکت داریم، میخوای بری پولت رو خرج این عربا کنی؟
- گفتم یعنی اگر خرج عربا نشه، خرج ترکا و اروپاییا و تایلندیا بشه عیب نداره؟ یا مثلاً اماراتیا و قطریا عرب نیستن؟ در ضمن، اربعین دارم میرم؛ پولی که خرج نمیکنم هیچ، همه‌ی خرج رو هم مهمان همین عربایی هستم که شما می‌گین، که ما بهشون میگیم عاشقان امام حسین …
- گفت حالا در مورد خرجش هر چی. خود امام حسین راضیه که جونتون به خطر بندازی توی این شرایط بری اونجا؟
-گفتم کدوم شرایط؟ این که داعش چندکیلومتری اونجاس و وهابیا هر سال کلی نقشه برای خرابکاری می‌کشن؟ تازه، آمار بگیری، تلفات و خطرات چندسال اخیر توی کربلا، معادل تلفات اتفاق چند هفته پیش #لاس‌وگاس نیست، تو یک شب اونم مرکز تفریحی آمریکا، مهد امنیت جهان❗️
#انتشار_حداکثری

#جواب_خیلیاست