عاشورا

​#الگوی_من_شهدا

#روایتگری_شهدا
?دفترچه گناهان یک شهید ۱۶ ساله !!!
✅در تفحص شهدا ، دفترچه یک شهید 16 ساله که گناهان هر روزش را می نوشت پیدا شد.

گناهان یک هفته او اینها بود :

?شنبه : بدون وضو خوابیدم .

?یکشنبه : خنده بلند در جمع .

?دو شنبه : وقتی در بازی گل زدم احساس غرور کردم .

?سه شنبه : نماز شب را سریع خواندم .

?چهارشنبه : فرمانده در سلام کردن از من پیشی گرفت .

?پنجشنبه : ذکر روز را فراموش کردم .

?جمعه : تکمیل نکردن 1000 صلوات و بسنده به 700 صلوات .
راوی که یکی از بچه های تفحص شهدا بوده می گوید :

 دارم فکر می کنم چقدر از یک پسر شانزده ساله کوچکترم…!!

​?دنياى امروز، دنياى تشكيلات است?
 قم/ ۷ مهر ۱۳۴۴
امام موسی صدر:
روزگارى، در صدها سال پيش از اين، همه چيز در دنيا به صورت فردى بود. دولتش ديكتاتورى بود، استبداد بود، فردى بود؛ تجارتش بر اساس معاملات فردى بود؛ يك ‏نفر يك‏ نفر تاجر بودند؛ دخل و خرجش را هر كس خود تنظيم مى‏ كرد؛ همه چيز در دنيا صورت فردى داشت: زراعتش، تجارتش، درس‏ خواندنش، دولتش، سياستش، روزنامه‏اش و همه چيز به شكل فردى بود. در آن زمان، اگر ما، يعنى قواى دينى و راهنمايان اخلاقىِ بشر، به صورت فردى فعاليت مى ‏كرديم، تا حدودى معقول و موجّه بود. عيبى نداشت. براى اينكه ما هم هم‏آهنگ با همه بوديم. يكى در مقابل يكى. آنها تنها بودند، ما هم تنها بوديم. اما امروز همه چيز به صورت دسته ‏جمعى و سازمان ‏يافته درآمده است: دولتها تشكّلها و سازمانها دارند؛ تجارت به صورت شركتهاى وسيع و محيّر العقول درآمده؛ تبليغاتْ مؤسساتِ وسيعى دارد؛ مطبوعاتْ مشى واحد اتخاذ كرده ‏اند؛ سياستمدارانْ احزاب را به وجود آورده ‏اند؛ فلاحت و كشاورزى مكانيزه شده و در قالب شركتها درآمده است. در اين دنياى سازمانى، اگر ما باز بخواهيم تك‏رَوى كنيم، به نظر من، نهايتِ سادگى است.
ما اگر امروز عملِ دسته ‏جمعى نداشته باشيم كلاهمان پسِ معركه است. كه هست! براى اين‏كه همه چيز منظم و تشكيلاتى و سازمانى است. شما جايى نشان دهيد كه تنها پيش بروند، بى سازمان راه بروند، بى ‏تشكيلات پيش بروند، يا تك‏روى كنند. نمى ‏توانيد پيدا كنيد.
جامعه امروز همه چيزش مؤسساتى، سازمانى و تشكيلاتى است و اگر ما بخواهيم بى ‏سازمان و بى ‏تشكيلات فعاليت كنيم موفق نخواهيم شد.
حالا اگر اين مطلب را پذيرفتيد كه چه بهتر. اگر هم نپذيرفتيد، به پنجاه سال پيش تا حالا مى ‏ماند(دقت شود که سخنراني در سال ۴۴ ايراد شده است ) كه همه ‏مان خُرد شديم، له شديم، قوايمان تلف شد، هركس به راه خودش رفت، هر كس با ديگرى تضارب و تزاحم داشت و مشكلات بي شمارى پيش آمد. نتيجه هم اين شد كه ديگران هزاران فرسنگ از ما پيش افتاده و رفته‏ اند، اما ما هنوز همين جا هستيم و باز هم مى‏ مانيم. ميل خودتان است. مى‏ خواهيد بپذيريد، نمى ‏خواهيد هم نپذيريد…
???????

​6 سال زمان زیادی نیست بخصوص وقتی در حبس و تبعید باشید.اما بیش از این هم نمی توانستند شما را تحمل کنند.

بیش از این نباید می ماندید.
بودنتان برای بعضی ها خطرناک بود؛ حتی وقتی سکوت می کردید و شب و روز به نماز و عبادت مشغول می شدید.
اگر آزادتان می گذاشتند نهضتی بزرگ به راه می انداختید که شرق و غرب عالم از نور علم و ایمانتان پر می شد.
آنوقت دیگر یک ستمگر غاصب نمی توانست خلیفه مسلمین باشد. فکرش را بکنید زندانبان نا نجیب شیفته رفتارتان شده بود چه برسد به مردم کوچه و بازار. 
مسمومتان کردند و بعد مثلاً پزشک فرستادند بالای سرتان تا نشان بدهند نگران حالتان هستند. پزشک که چه عرض کنم جاسوس بودند و دنبال آن دردانه می گشتند که بعد از شما قرار است طومار ظلم و ظالم را در هم بپیچد. 
وقتی خبر شهادت شما در شهر پیچید، مردمی که از ترس خلیفه محبتشان را پنهان می کردند عنان از کف دادند و مثل سیل به سمت خانه شما هجوم آوردند. کسانی که قلم تاریخ دستشان بود نوشتند که سامرا آن روز قیامتی به پا شد. شاید اگر خلیفه می دانست این قدر در دل مردم جا دارید زهرش را زودتر از این ریخته بود. 

بهره ای از کلام امام: 
امام حسن عسکری(ع) می فرمایند: «ما أَقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أَنْ تَکُونَ لَهُ رَغْبَهٌ تُذِلُّهُ»[1]؛
چه زشت است برای مؤمن، دلبستگی به چیزی که او را خوار دارد.

? گرد ماتم بر رخ مهدی نشسته

? 6 سال زمان زیادی نیست بخصوص وقتی در حبس و تبعید باشید.اما بیش از این هم نمی توانستند شما را تحمل کنند.
بیش از این نباید می ماندید.
بودنتان برای بعضی ها خطرناک بود؛ حتی وقتی سکوت می کردید و شب و روز به نماز و عبادت …