عاشورا

‌?مهدی شناسی ۲۷۵?

?والمظهرین لامر الله و نهیه?
?زیارت جامعه کبیره?

?اگر بخواهی در حیاط خانه ﺳﺒﺰﯼ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨﯽ، ﺑﺬﺭﻫﺎ با ﻫﻢ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ. ﺭﯾﺤﺎﻥ و ﭘﯿﺎﺯﭼﻪ و ﻧﻌﻨﺎﻉ و ﺗﺮﺏ و ﮔﺸﻨﯿﺰ و ﺟﻌﻔﺮﯼ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮ كدام ﺍﯾﻦ‌ﻫﺎ ﯾﮏ ﻃﻌم و ﯾﮏ ﺧﺎﺻﯿﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ. ﯾﮏ ﺁﺛﺎﺭ و ﺭﻧﮓ ﻭ ﺑﻮ ﻭ ﺷﮑﻠﯽ ﺩﺍﺭﺩ.

?ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ‌ﻫﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺳﺒﺰ و ﺷﮑﻔﺘﻪ و ﺷﮑﻮﻓﺎ و ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﯾﮏ ﻋﻮﺍﻣﻠﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﯾﮏ ﻣﻮﺍﻧﻌﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

?ﻋﻮﺍﻣﻞ، ﺧﺎﮎ و ﺁﺏ و ﮐﻮﺩ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻫﻮﺍﯼ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺳﺖ. ﻣﻮﺍﻧﻊ،ﺁﺏ ﺷﻮﺭ،ﺧﺎﮎ ﺷﻮﺭﻩ ﺯﺍﺭ ﮐﻮﺩ ﻗﻮﯼ ﮐﻪ محصول را ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﺪ،ﺳﺎﯾﻪ‌ﯼ ﺳﻨﮕﯿن هستند. ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﮔﺮ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻫﻤﻪ‌ﯼ ﺍﯾﻦ‌ﻫﺎ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﻣﯽ‌ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﺎﻻ‌ ﻣﯽ‌ﺁﯾﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺑﺎ ﻃﻌﻢ‌ﻫﺎﯼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﻭ ﺧﻮﺍﺻﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.

? ﻣﺎ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﻣﺜﻞ ﺑﺬﺭ ﺳﺒﺰﯾﺠﺎﺕ ﻣﯽ‌ﻣﺎﻧﯿﻢ.ﻫﺮ ﮐﺪﺍمﻣﺎﻥ ﯾﮏ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﯼ ﺩﺍﺭﯾﻢ.ﻫﺮ ﮐﺪﺍمماﻥ ﯾﮏ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎﺕ و ﻭﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ.ﻫﻤﻪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﻢ و ﺷﮑﻔﺘﻪ و ﺷﮑﻮﻓﺎ ﺷﻮﯾﻢ،ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﻋﻮﺍﻣﻠﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﯾﮏ ﻣﻮﺍﻧﻌﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

? ﻗﺮﺁﻥ ﮐﺮﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻭ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﻣﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﮔﻔﺘﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﮑﻦ،ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ کﻦ. ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺍﯾﻦ‌ﻫﺎ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ‌ﯼ ﮐﻠﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺭﯾﺰ و ﺟﺰﺋﯽ و ﻣﺼﺪﺍﻗﯽ ﻧﺸﺪﻩ.ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﻗﺮﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﯾﺰ ﻭ ﺟﺰﺋﯽ ﻭ ﻣﺼﺪﺍﻗﯽ به ما نشان داده و ظاهر کنند.

?اگر از من بپرسند که ﺑﺬﺭ ﮔﺸﻨﯿﺰ ﮐﺠﺎﯾﺶ ﺭﯾﺸﻪ و ﺳﺎﻗﻪ و ﺑﺮﮒ ﺍﺳﺖ؟ﻣﯽ‌ﮔﻮﯾﻢ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ‌ﺩﺍﻧﻢ! ﺑﺪﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ. ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺬﺭ آن ها را ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ‌ﮐﺸﺪ و ﺷﮑﻔﺘﻪ و ﺑﺎﺯ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ.

? ﯾﮏ ﺩﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﻮﭘﺮﻣﺎﺭﮐﺖ‌ﻫﺎ ﻓﺸﺮﺩﻩ و ﻣﭽﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ. ﻣﯽ‌ﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺟﻮﺵ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ و ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﺣﻮﻟﻪ! در مورد ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﺁﺏ ﺟﻮﺵ فقط ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ،چیزی را ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ‌ﮐﻨﺪ.

? ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﻟﻬﯽ ﺭﺍ ﻣﺜﻼ‌ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ‌ﺑﯿﻨﯿﺪ.حج ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺩﺍﺭﺩ.ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ؟! ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ. ﺍﺯ ﮐﺪﺍﻡ ﺁﯾﻪ؟اهل بیت ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﯾات مربوط به حج ﺩﺭ ﺁﻭﺭدند.ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﻪ ﺑﺬﺭ ﺁﻥ ﺭﯾﺸﻪ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﺳﺎﻗﻪ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ‌ﺁﻭﺭﺩ.

? ﻣﯽ‌ﮔﻮﯾند امام ﭼﻪ ﮐﺎﺭﻩ است؟ ﭼﻪ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺍیشان ﺩﺍﺭﯾﻢ؟امام ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻮاهی ﺍﻟﻬﯽ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ. ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ و ﻇﻬﻮﺭ ﻣﯽ‌ﺑﺨﺸﺪ. یعنی ﺍﺯ ﭘﺲ ﭘﺮﺩﻩ‌ﯼ ﻏﯿﺒﺖ ﺑﯿﺮﻭﻧﺶ می آورد.

#مهدی_شناسی
#قسمت_275
#جامعه_کبیره

?زندگی مهدوی در سایه ی دعای عهد?

?‌۷. وَ السّابِقینَ اِلی اِرادَتِهِ؛ و پیشی گیرندگان به سوی خواسته اش.?

?با اینکه در سه فراز قبل،صحبت از سرعت بود، اکنون هم صحبت از سبقت است.سرعت در انجام، وسبقت در کار و از دست ندادن فرصت، یکی ازتعالیم این دعا برای زندگی مهدوی است.

?منتظر، خوب می‌داند در کارهای نیک، پیشتاز بودن و شتاب به سوی صالحات و خیرات، امتیازات ویژه ای دارد.تأکید بر «سارعوا» و «سابقوا» در قرآن و حدیث، نشان آن است که سرعت و سبقت در عبادت، مایه کمال آن است.
منتظر، در کار خیر، سبقت دارد و سیمای جامعه منتظر، سبقت در خیرات است: «یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ»؛ولی سیمای جامعه کفر و نفاق، سبقت در فساد است. خداوند متعال در این باره می‌فرماید: وَ تَری کثِیراً مِنْهُمْ یُسارِعُونَ فِی الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ أَکلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ ما کانُوا یَعْمَلُونَ؛
و بسیاری از آنان [مدعیان ایمان] را می‌بینی که در گناه و ظلم و حرام خواری، شتاب می‌کنند. به راستی چه زشت است آنچه انجام می‌دهند!

?در قرآن کریم، برای سبقت و پیشی گرفتن از دیگران، مصادیقی بیان شده است؛ از جمله:

♦️سبقت در ایمان: ( (سَبَقُونا بِالْإِیمانِ) )
♦️سبقت در انفاق و جهاد: ( (لایَسْتَوِی مِنْکمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قاتَلَ أُولئِک أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذِینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَ قاتَلُوا) ) در آیه ای دیگر می‌فرماید: ( (وَ فِی ذلِک فَلْیَتَنافَسِ الْمُتَنافِسُونَ) )

?قرآن در مورد کارهای خیر، دستور سبقت و مسابقه می‌دهد: ( (فاستبقوا الخیرات) ) و کسانی را که در انجام کارهای خیر از یکدیگر سرعت می‌گیرند، ستوده است: ( (یسارعون فی الخیرات) ).

?قرب به خداوند با ادّعا حاصل نمی شود؛ بلکه راه و روش و دلیل دارد. یهودیان می‌گفتند: ما مقرّبان درگاه خدا هستیم: ( (نَحْنُ أَبْناءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ) ) ؛ ولی قرآن می‌فرماید: مقرّبان، کسانی هستند که در کمالات پیشقدم باشند: ( (وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ أُولئِک الْمُقَرَّبُونَ) ). منظور از قرب در آیه ( (أُولئِک الْمُقَرَّبُونَ) )، قرب معنوی و مقام است، نه قرب مکانی.

?در سوره واقعه، نام سه گروه آمده است؛ ولی «سابقون» متأخّر شده است؛ شاید به دلیل آنکه تعدادشان کمتر است؛ ولی در تجلیل، ابتدا از «سابقون» تجلیل شده است، سپس از اصحاب یمین و دیگران؛ چون مقامشان والاتر از دیگران است.

?امیرالمؤمنین علیه السلام در دعای کمیل از خداوند می‌خواهد که او را در میدان مسابقه در خیرات قرار دهد: «و اجعلنی فی میادین السابقین».

?در قرآن می‌خوانیم که برای نیل به مغفرت الهی، سرعت بگیرید: ( (سارعوا الی مغفرةٍ من ربّکم) ).

?در اذان که شعار رسمی مسلمانان است، جمله «حی علی الصّلاة» و «حی علی الفلاح» مردم را به سرعت و شتاب و سبقت در نماز، دعوت می‌کند.

?همین که خداوند از موسی علیه السلام پرسید: «چرا زودتر از یاران به کوه طور آمده ای؟ » موسی گفت: «قوم من به دنبال من می‌آیند و من برای خشنودی تو شتاب کردم».

?امام صادق علیه السلام فرمود:
انسان عاشق و مشتاق، در فکر غذا و لباس و مسکن نیست و آرام و قرار ندارد، تا به محبوبش برسد؛ همان گونه که حضرت موسی به عشق دریافت وحی، خواب و خوراک نداشت و عرض کرد: «خدایا! من زودتر از قوم خود آمده ام، تا تو راضی شوی

‌‌⭕️ اطاعت از امام زمان عج الله فرجه

? ابوحمزه از امام باقر پرسید حق امام بر مردم چیست؟ فرمودند: اینکه سخنش را #بشنوند و از او #اطاعت کنند. (اصول کافی، کتاب الحجه)

? امام صادق: شنیدن و اطاعت کردن درهای خیر هستند، کسیکه بشنود و فرمان ببرد، حجت و دلیلی بر علیه او نیست، ولی کسیکه بشنود و فرمان نبرد، عذری از او پذیرفته نخواهد شد… ما گروهی هستیم که خدا اطاعت از ما را واجب کرده است. (اصول کافی، کتاب الحجه، باب وجوب اطاعت از امام)

? هیچ قاضی ای برای بررسی اطاعت پذیری ما، مانند نفس و وجدان خودمان نیست. اگر میخواهیم یار باشیم و نه سربار، باید اطاعت پذیر باشیم. امام زمان از ما چه میخواهد و ما در قبالش چندبار لبیک گفته ایم و چه کرده ایم؟

◀️که دوران ظهور شما از چه زیبایی منحصر به فردی برخوردار است، همه جا گلستان می‌شود و از تکه زمینی که بوی ویرانی دهد خبری نیست.

◀️ گلها همیشه خندان و چمن‌ها خوشحال از اینکه زیر پای مردمان زمان ظهور قرار می‌گیرند.
از شرق تا غرب عالَم، همه جا سرسبزی است وخرمی.

◀️ یک زن تنها، می‌تواند بدون هیچ خطری از کشوری به کشور دیگر برود.از تنها چیزی که خبر نیست، ظلم و تجاوز است.

◀️غصۀ مردم ظهور، پیدا کردن فقیر و دادن صدقه است. آنقدر می‌بخشی که همه دارا می‌شوند و به خاطر شما، آسمان و زمین برکاتشان را بر مردم دریغ نمی کنند و آن تقسیم با دست عدالت تو، جایی برای فقیر و تهیدست در عالَم نمی گذارد.

◀️حرفی از نظام طبقاتی کاخ نشین و کوخ نشین نیست و خداوند قناعت را به مردم عطا می‌کند.

◀️هیچ کس چشمی به اموال دیگران ندارد.
شخصی را می‌بینی که شمش طلا به دوش گرفته و دنبال صدقه دادن است، اما کسی از او قبول نمی کند.

◀️کاش از این زیباییها خبر داشتم تا زودتر در فکر فراهم کردن مقدماتش می‌افتادم. مگر نه این است که ما باید آماده شویم تا تو بیایی!

?امیر بی قرینه کی می‌آیی
شفای زخم سینه کی می‌آیی
?عزیزم مادرت چشم انتظار است
سحر خیز مدینه کی می‌آیی…

#دلنوشته_مهدوی
? #هیچکس_به_من_نگفت
✍حسن محمودی

سلیمان أعمش گوید که در کوفه منزل داشتم و مرا در آنجا همسایه ای بود که طریق اهل بیت نداشت؛ من بعضی از اوقات با او می نشستم و مذاکره می نمودم. در شب جمعه ای به او گفتم: تو چه می گوئی در زیارت حسین علیه السّلام؟ گفت: بدعت است و هر بدعت ضلالت است. و هر ضلالت در آتش است من با نهایت خشم از نزد او برخاستم و به منزل آمدم، و با خود گفتم: چون سحر شود به نزد او می روم و از فضایل مولا أمیرالمؤمنین آنقدر برای او نقل می کنم که از شدّت حزن و غصّه چشمانش گرم شود. سحر به منزل او رفتم و در زدم، صدا از پشت در آمد که در منزل نیست و به زیارت حسین به کربلا رفته است. تعجّب نمودم و به شتاب به سمت کربلا حرکت کردم. آن شیخ را دیدم که سر به سجده گذارده، و از رکوع و سجود خستگی نداشت. بدو گفتم: تو می گفتی که زیارت حسین بدعت است و هر بدعت ضلالت و هر ضلالت در آتش است چه شد که خود به زیارت آمدی؟

گفت ای مرد مرا ملامت مکن که من از حقّانیت اهل بیت خبری نداشتم. دوش که به خواب رفتم مردی را در خواب دیدم که نه بلند بود نه کوتاه، و از نهایت حسن و بهاء نمی توانم توصیف کنم. او راه می رفت و اطراف او را هاله وار جماعتی احاطه کرده بودند. و جلوی این جماعت مردی بر اسبی سوار بود که دم اسب او چند بافت داشت، و این مرد تاجی بر سرش بود که چهار گوشه داشت، و بر هر گوشه جواهری رخشان بود که در ظلمات شب هر کدام مسافت سه روز راه را روشن می کرد. پرسیدم: آن مرد که دور او را گرفته اند کیست؟ گفتند: محمّد بن عبدالله خاتم النبیین است. پرسیدم که: این سوار که در جلو می رود کیست؟ گفتند: أمیرالمؤمنین علی بن أبی طالب است. آنگاه بر آسمان نظر افکندم دیدم ناقه ای از نور، و بر آن هودجی است و در هوا حرکت می کند. گفتم: این از آنِ کیست؟ گفتند: از آنِ خَدیجَه بنت خُوَیلِد و فاطمه زهراء. گفتم: آن جوان کیست؟ گفتند: حضرت حسن مجتبی. گفتم: این جماعت و این هودج همگی به کجا می روند؟ گفتند که: شب جمعه است و همگی به زیارت کشته شده به تیغ ستم، سید الشّهداء حسین بن علی به کربلا می روند.

آنگاه متوجّه هودج شدم، دیدم رقعه هائی از آن به زمین می ریزد و بر روی هر یک از آنها نوشته است: أمانٌ مِنَ النّارِ لِزُوّارِ الحُسَینِ علیه السّلام فی لَیلَة الجُمُعَة
آن وقت هاتفی ندا کرد ما را که: آگاه باشید که ما و شیعیان ما در درجه عالیه ای در بهشت قرار خواهیم داشت ای سلیمان! من از این مکان مفارقت نمی کنم تا روح از بدنم مفارقت کند

رقعه هائی که از آسمان به زمین می آید برای امان زائر أباعبدالله علیه السّلام

مرحوم شیخ نوری گوید که: مرحوم طُرَیحی آخرِ این خبر را چنین نقل کرده است که: آن شیخ گفت: ناگاه دیدم رقعه هائی از بالا به زمین می ریزد. سؤال کردم که: چیست؟ گفتند که: این رقعه های امان است برای زوّار حسین علیه السّلام در شب جمعه. من یکی از آنها برای خود طلب کردم. گفتند: این رقعه ها حقّ تو نیست! تو می گوئی: زیارت حسین بدعت است! هرگز از این رقعه ها نخواهی یافت تا آنکه زیارت کنی حسین علیه السّلام را و اعتقاد کنی به فضل و شرافت او! پس من از خواب بیدار شدم و هراسان بودم، و در همان ساعت قصد زیارت سید خودم حسین علیه السّلام را نمودم

پی نوشت ها
1⃣ امان از جانب پروردگار است برای زائرین حسین علیه السّلام در شب جمعه از آتش دوزخ مترجم
2⃣ بحار الأنوار، ج ۴۵ ص ۴۰۱

?? منبع
انوارالملكوت، ج ۱ ص ۲۷۲ علامه تهرانی محمد حسین