عاشورا

? پاسخ رهبر انقلاب به یک چهره‌ی مدعی مردمی‌بودن درباره امام خمینی(ره)
? رهبر انقلاب: یک آقایی از همین چهره‌های مدعی مبارزه، مدعی مردمی‌بودن، همان روز دوم ورود امام در مدرسهٔ رفاه، که ما هر لحظه‌ای به ده‌تا کار مشغول بودیم،… در بین این شلوغ‌وپلوغی، این آقا مچ من را گرفت [و گفت? آقا من ده دقیقه با تو کار دارم.]
? حرفش این بود: به امام بگو، این‌همه خودش را به مردم ندهد، صبح تا ظهر با مردم، مرتب دست تکان‌دادن به مردم، باز یک‌خُرده استراحت، باز عصری باز با مردم، زن‌ها می‌آیند، باز دست تکان‌دادن. من گفتم: چطور؟ منظور چیست؟
? گفت: آخر این‌همه رجال سیاسی، این آدم‌های متفکر، خوش‌فکر، بامغز، بیایند بنشینند با امام؛ مشورت کند امام با اینها، ببینیم چه‌کار باید بکنیم. بنده گفتم:
? امام به این مغزهای متفکری که شما می‌گویید، چندان ایمانی ندارد؛ امام قبول ندارد اینها را. ۵۸/۱۲/۱۵
? به این چهره‌های سیاستمدار و سیاست‌باز عقیده ندارد. امام پانزده سال است که به این چهره‌ها «نه» گفته است. امام آرمان آنها را نمی‌پذیرد. امام از میان مردم است و به مردم متکی است و با مردم کار خود را پیش برده است، نمی‌شود او را از مردم جدا کرد. ۵۸/۷/۳۰ 
? اوقاتش تلخ شد و رفت. ۵۸/۱۲/۱

​‌روایت تکان دهنده از ظلم به فرزند و همسر شهید مدافع حرم
?حسن شمشادی خبرنگار واحد مرکزی خبر در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
نامش هامان است، دو ساله است، شش ماه بعد از شهادت بابا جانش منوچهر سعیدی، به دنیا آمده . بابایش مدافع حرمی است اهل قروه که خرداد ۹۴ در الرمادی عراق به شهادت رسید و پیکر سوخته اش به میهن بازگشت.

.

در حاشیه مراسمی که صبح امروز در این شهر میهمان و سخنران بودم، با او آشنا شدم . دقایقی با مادر محترمش هم کلام شدم تا عرض ادبی کنم. همسر شهید از وضعیت روحی پسر بزرگش رادمهر گفت ؛ و گفت : رادمهر کلاس دوم است و جثه ای نحیف دارد. یکی از همکلاسی هایش که هیکلی بزرگ تر از او دارد مدام اذیتش می کند…
تا اینجای قضیه همه چیز عادی است و برای همه بچه ها بوده و هست و خواهد بود، اما چیز دیگری گفت که قلبم به درد آمد.
همسر شهید گفت: آن دانش آموز، پدرش قاضی است و هر بار که پسرم را اذیت می کند می گوید: بابام قاضیه و اگه چیزی به کسی بگی پدرتو در میاره! بچه ام هربار خونه میاد؛ بغض داره و بهونه باباشو می گیره و می گه ببرم سر خاک بابام ؛ میگه من بابا ندارم که ازم حمایت کنه…
همسر شهید گفت چند بار این مساله تکرار شد، به مسئولان مدرسه گفتم گفتند ما کاری نمی تونیم بکنیم؛ واسه همین خودم رفتم دم درِ خونه قاضی و ازشون خواهش کردم که به پسرشون بگه که درست حرف بزنه و مراقب رفتارش باشه اما فردای اون روز از دادگستری قروه منو احضار کردند و گفتند به چه حقی رفتی درِ خونه جناب قاضی ! کی به تو اجازه داده که بری درِ خونه ایشون رو بزنی و ..

.

همسرِ شهید می گفت و من بیشتر خجالت می کشیدم و سرم پایین تر می افتاد….